;)

Jeśli problem może być rozwiązany to czemu być nieszczęśliwym ?
A jeśli nie może być rozwiązany to jaki pożytek z bycia nieszczęśliwym ?


Słowa Przeora Klasztoru Mnichów Tybetańskich

Bajka o uczuciach

Dawno, dawno temu, na oceanie istniała wyspa, którą zamieszkiwały emocje, uczucia
oraz ludzkie cechy - takie jak:
dobry humor, smutek, mądrość, duma;
a wszystkich razem łączyła miłość.
Pewnego dnia mieszkańcy wyspy dowiedzieli się, że niedługo wyspa zatonie.
Przygotowali swoje statki do wypłynięcia w morze, aby na zawsze opuścić wyspę.


Tylko miłość postanowiła poczekać do ostatniej chwili.
Gdy pozostał jedynie maleńki skrawek lądu
- miłość poprosiła o pomoc.
Pierwsze podpłynęło bogactwo na swoim luksusowym jachcie. Miłość zapytała:
- Bogactwo, czy możesz mnie uratować ?
Niestety nie. Pokład mam pełen złota, srebra i innych kosztowności.
Nie ma tam już miejsca dla ciebie. - Odpowiedziało Bogactwo.


Druga podpłynęła Duma swoim ogromnym czteromasztowcem.
- Dumo, zabierz mnie ze sobą ! - poprosiła Miłość.
Niestety nie mogę cię wziąźć!
Na moim statku wszystko jest uporządkowane,
a ty mogłabyś mi to popsuć... - odpowiedziała Duma i z dumą podniosła piękne żagle.

Na zbutwiałej lódce podpłynal Smutek.
- Smutku, zabierz mnie ze sobą ! - poprosiła Miłość,
Och, Miłość, ja jestem tak strasznie smutny, że chcę pozostać sam.
- Odrzekł Smutek i smutnie powiosłował w dal.

Dobry humor przepłynął obok Miłości nie zauważając jej, bo był tak rozbawiony,
że nie usłyszał nawet wołania o pomoc.



Wydawało się, że Miłość zginie na zawsze w głębiach oceanu...


Nagle Miłość usłyszała:
- Chodź! Zabiorę cię ze soba ! - powiedział nieznajomy starzec.
Miłość była tak szczęśliwa i wdzięczna za uratowanie życia,
że zapomniała zapytać kim jest jej wybawca.


Miłość bardzo chciała się dowiedzieć kim jest ten tajemniczy starzec.
Zwróciła się o poradę do Wiedzy.
- Powiedz mi proszę, kto mnie uratował ?
- To był Czas. - Odpowiedziała Wiedza.


- Czas ? - zdziwiła się Miłość. - Dlaczego Czas mi pomógł ?
- Tylko Czas rozumie, jak ważnym uczuciem w życiu każdego człowieka jest Miłość.
- Odrzekła Wiedza.

JA ?

Zmieniam się.
Ku własnej niekłamanej radości z każdym dniem jestem inna.
Transformacja rozpoczęła się jakiś czas temu , najpierw nieśmiało zaczęłam odkrywać że mam w sobie nieeksplorowane pokłady własnego JA , następnie zdejmowałam mozolnie kolejne warstwy, tego co dotąd było mi nieznane .
Z zadziwieniem godnym małego dziecka przyglądałam się temu co powoli wyłaniało się z chaosu.

Czy to na prawdę JA ?!

Tak wielu spraw nie rozumiałam , komplikowałam każdy dzień  stertą niepotrzebnych myśli, uczuć, reakcji.

Postanowiłam nauczyć się wybaczać , najpierw sobie, potem innym...to trudna nauka , jednak każda kolejna  lekcja zdaje się być łatwiejsza od poprzedniej.

Uczę się też doceniać i cenić , czasem wydaje się że to co pozytywne i dobre , czego doświadcza się codziennie od bliskich jest takie oczywiste , na pozór niezbywalne prawo a nie przywilej dawany z głębi serca...

Z uwielbieniem patrzymy na obcych będąc ślepymi na bogactwo jakie ofiarują nam Ci co znają nas najlepiej.

Uczę się dystansu do spraw i ludzi.
Brakowało mi go zbyt często .

Uczę się wielu innych prawd o sobie bo zaczęłam odrabiać najważniejszą lekcję swojego życia.


A czego już się nauczyłam ?

Tego że poznawanie siebie to uzdrawianie własnej duszy , ciała i relacji ze światem !

Wkrótce

Na łące majowej
śmiać się będę wkrótce,
ubrana w zwiewną suknię
podbiegnę,
przykucnę

ucałuję maki
w ich czerwień namiętną,
schowam dla nich wiosnę
już nigdy nie zwiędną.

Gdy podasz mi uśmiech
z białym tulipanem,
tańcem rozkołyszę
słońce przed świtaniem.

Spocznę w sercach ptaków,
w locie wprost do nieba.
Tam jest radość życia,
niewiele im trzeba.


Przytulę cząstkę siebie,
tę z małą dziewczynką.
Moje drogie Panie,
czy warto być inną?!

Wiersz Grupy Poetyckiej-Uczucia w Słowach