Są na świcie miejsca inne od wszystkich ...
Takie gdzie za każdym drzewem , każdym zakrętem zostawiliśmy skrawki duszy ...
To moje własne Wichrowe Wzgórza ...
Moje serce w tym pniu , w jego zapachu w powiewie wiatru , w szumie liści ...
Moje miejsce na ziemi ...
Wracam tam we śnie , na jawie , nocą i dniem ...
Wracam bo nigdzie indziej nie zostawiłam tyle samej siebie ...
Magiczne miejsce , pełne legend i minionych wieków ...
Mogę godzinami wpatrywać się w toń jeziora z omszałego wzniesienia , siedząc na pniu w którym znam każdy sęk ...
Mogę słuchać jak gra las i zsynchronizować bicie własnego serca z jego tętnem ...
Tylko tam jestem sobą do końca ...
Tylko tam żyję ...
Otomino..............................................
